Yağmur hepten yağmur,
şehrin ellerine bakıyor,
uykusu kaçmış
film setlerinden uzaklaşmış,
gerekçe öp.
gök gürültüsünü kollarına,
şimşekleri koynuna alıyor
sürüklenen anıların
sokakyüzünde, kaldırım diplerinde,
cadde arayüzlerinde çizdiği
hep yağmurla beslediği
çirkin, kirli metropolün otoritesiz,otoriteli veletleri.
küçükçe kız büyüdü, yüzüme bakıyor
ayak parmağında kan, yağmura doymuş,yağmur durmuş kan durmamış
yağmur hepten yağmur
nedensiz gözyaşlarına bakıyor
okulundan uzaklaşmış
kim bilir kim yüreğine neler fısıldamış
suçu yağmura atıyor
gerekçe yok.
hikaye sokağın kenarında birikmiş,
iki dilli fikrim yağmuru duyunca,şimşeklere
uzaktan hoş gelen seslere,
yağmurla halay çekerken, doluyla açı çeken dalların,
hem üstünde hem yanında,
ben yaşlı bir ağaçın gövdesine aşkla sarılmış,
kim bilir hangi aşklar hangi harflerle yaşlı ağacın acısı pahasına kazınmış.
sen tutmasan
yağmur hepten yağmur
hikayeleri de bütün suçluları da
taşır, ankara hasret gün yüzüne
bağlanmış aklın rahmeti anlamayacağından hareketle
bütün metropoler, merhametsizliği
organize bir şuç gibi fırtına sonrasına usul usul taşır.
yağmur hepten yağmur
ıslanıp da, şarkı söylemeyenler
şarkıları film setlerinde öğrenmeyenler
filmleri sinesinde çekenler
siz bugün yağmuru gökten yırtıp açınca,
fırtınayı hepten kırıştırıp
gök gürültüsünü yerden alıp göğe saçınca
siz bir, siz birden değil hepten
yağmur olup yağınca
sarkan bütün adalet köprüleri
eşitlikçe ayrılmış kepek ekmek ritüelleri
çocuk bakmaya yeltenecek,
kendi üstünü örttükçe yezidleşen
toprağa kepenk indirten
sellere ve ellere set çeken
yabancı benden,el benden, sen benden, benden sen olan
tahta işletip, metal çıkaran, çocuk yiyen fayda sahipleri
yağmur hepten yağmur olacak
toprak bir seferliğine zehre katlanacak,
gün gecenin insanlığına,
ki biz bilgi sayar, bildi depolar, üretmeyiz.
geceleri dost sırtları sıvazlayan,
gündüzleri uyku sahipleri
uykusuzluğa katlanacak.
belki göğün feryadıyla son kez uyanacağız.
Perş. Mayıs 12, 2011 7:24 am