Mahallemiz derler deli değil diye.

Sen gecenin hükmünü kaçırmasına üzülüyorsun ya
sabahları serdengeçti,
göze göz kana kan. sabahları sabahtır.
ve kanlar, bütün edebiyat tarihinde sıçramadan kaçıp gitti
gider,
ve gidebilmenin bir şarkının en güzel yerinde bitmesi olduğunu farzet
bak kollar suçu bilmedi,suçsuza sarılınca suçu yine de geçmedi.
akşam oldu içime içime sinmedi
içinden geçip, suretinde görünmeyi bilemedim.
bak surların arasından sesin esip geçti
duymak kolay değil, ama sen kolayı seçiyorsun.
sen karıncaları ne çok eziyorsun.

bizim mahallenin delisi,
ağaçtan düşen bir palamutun çocuklar elinde feryadı,neşesi
sen elinde gerçekçi kitaplarla bana zulmettin.
mahallemizde deli
mahallemizde derler deli değil diye,
değil deli meczup önünde eğil,
sende ki bu har hayra alemet değil, bu fikir niye.
halbuki deli nedir ne değildir
deli elimizde ağlayan kardan başka bir şey değildir.

klarnetler,klarnetler,
ellerimde acıdan alametler,
sen gündüzleri gücüme gitsin istiyorsun.
dar bir köşenin dar olmama ihtimali üzerine,
başımda da bir köşede oturmama ihtimali üzerine,
zulüm zulüm,
kendine,
seslenme ellerin karın üzerine düşmesine,
düşmesine,üşümesine
üşümesidir gözlerin geceleri aydan yansıttıklarına dönüşmesi
sen gecenin üstünü açıp kaçmasına üzülüyorsun ya

ben o gece ellerimi islerde yoğurdum ya
ben şeytandan da önce kovuldum ya
ben bir cennetin, cennete hiçlikte bir düzen olması üzerinde yürüdüm de yürüdüm.
klarnetler, bir neyin peşinden sürüklenmeme karşı çıkıyorlar
halbuki üflenmek
üflenip, üzerinin örtülmesi,
ben yerinde olması gerekenlere sesleniyorum, yalvararak
Allah'ım niçin kalbimi için için ısıtan karları kürüdüm.
üşüdüm dedin ya aklıma düşüyorsun.
sen kalemliklerin kalemlik kalmasını istiyorsun,
sen niçin kalemlerinin ucunu hiç açmıyorsun.
sen halay çekmemi istemiyor musun?

ben halay başının önderliğinde,
tüm bir dünyayı yıkıma sürüklemek istiyorum
dünya halaya girmiş gidiyor..

ben sana bakarken, zihnimde
ellerimde en şiddetli depremler.
depremler ne çok ölümün habercisi.
benin bende ölmesi önemli değil
önemi sendedir ölümüm senin boynunda bir tüyde.
bir beyaz tüyün karda farkedilmesi
bir beyaz kaplanın
soyunun tükenmesi.

görkemli bir kapanışın habercisi,
haber veremedim ben kapanmadan açılırım.
masam da, yatağım da her gecenin haberici olur ağlarım.
ağlamak; balkondan düşme ihtimali kedilerin,
ölmesi kedilerin,
gömmesi zor ellerin.

otobüsten annemin yanında kalkıp başka bir yere oturduğum gün.
ben o günü demirden hatırlarla kapladım..
dağların büsbütün bir parçalanışla merhametime kapandığı
ve benim sana
aşkın bütün demlerinde eyleşmiş,
bir kızın bütün hastahane odalarında refakat etmiş
refakatinde saygılı,
aşkın da en derin bir mevzunun bahsine girilmiş
bahsinde kaybedilmemiş
ne kazanılabilmiş..yerinden sesleniyorum
gece sen bensiz de iki kişilik çay demliyorsun.
çaylığı demlikle değil delilikle demliyorsun.
deliliği bana demliği kendine isnad ediyorsun..
ve tüm dünya halay çekiyor
afrikada insanlar ölümü dansederek ansa da
ben hayatı da sevinci de
sevincin bir dakkalık saygı duruşunu da siktir ederek,
seni bir kez daha kendi ellerimden yazıp,içiyorum.