Yazı yazmak istedim bugün. Hiçbir sebebim yoktu, sadece bir meçhul güdü vardı beni itekleyen.
Bir güç tarafından güdülmek, koyun gibi. Hepimizin ulaştığı son bu değil mi aslında? Liderini seç ve ardından yürü. Hayır, daha doğrusu şöyle olmalı; bir kurban seç -bir günah keçisi- ve onu takip et. Tüm sorumluluklarını onun üzerine yıkarsın ve sen kafan rahat bir şekilde yaşarsın. Keyfini kaçıran bir durum meydana geldiğinde de kimin suçu olduğunu bilirsin. Sürünün başındaki beceriksizdir sorumlusu, zaten bulunduğu makama da layık değildir o. Kendini savunurken sizi eleştirsin, hele bir denesin, bakın neler oluyor. Kim olduğunu zannediyor, onu siz oraya getirmediniz mi? İndirin de görsün gününü! Yüzüne tükürün ardından, kimse boş geçmesin. Hızınızı alamadıysanız biraz daha hırpalayın, nasıl olsa sonra tamamen dışlarsınız toplumunuzdan. İyi de yaparsınız;
bir işe yaradığı, bir yaraya merhem olduğu yoktu adamın. Şimdi tek yapmanız gereken yeni bir lider seçmek ve arkanıza yaslanıp bir sonraki linçe kadar beklemek. Lüküs hayat, lüküs hayat...
14 Şubat'tı dün ve benim için hiçbir anlam ifade etmiyordu. Hediye üstüne hediye alan o güruh için de bir anlamı yoktu, ama birçoğu bunun farkında bile değildi, belki. Belirtmek lazım gelir, bugün sokaklarında dolanmadım Kızılay'ın. Kısacası, bir gözlemin yorumlanması değil şu an yaptığım. Bir varsayım, suizan olma ihtimali de var. Yine de, yapmacık bir hediyeleşme merasiminden başka bir şeyin gerçekleştiğini sanmıyorum. İşi "ben malımı iyi bilirim" noktasına getirmek gereksiz, o yüzden, sadece içimde böyle bir "his" olduğunu söyleyip geçiştireceğim. Ah, unutmadan, tanıdığım bazıları için ise oldukça anlamlıydı 14 Şubat; doğum günü olan vardı, hayatının aşkıyla yıl dönümü olan vardı. Hayatının aşkı kısmını tırnak içine almam gerekli gerçi, bir-iki ay önce yaklaşık üç senelik bağları koptu. Hayatını kaybeden biri olup olmadığı bir muamma olsa bile, yaralıların olduğu muhakkak. Öte yandan, o aynı kişinin bugün yeni maceralara yelken açmış olması da günün anlamını ve önemini yeniden belirliyor. Eski yıl dönümünün baştan aşağı yenilenmesi. Kaderin cilvesi?
Bilgisayarımda özenle seçtiğim şarkılara eşlik etmeyi seviyorum. Ufak bir sorun mevcut, şarkı söyleyemiyorum. Açıldı mı tam açılan bu ağızdan nota çıkmıyor. Bir sevdiğim olsa hani, serenad ve ballad seçenekleri iptal. Ee, n'apmak gerekecek? "Şarkılar, türküler söyleyerek anlatmak isterdim derdimi, ama bu mümkün değil. Yine de emin olabilirsin ki, en az onların sözleri kadar samimi duygularım."
Kaşların arasına dom dom kurşunu değdi
Son olarak, son cümlede kullandığım "en az" kalıbını sevmeyen arkadaşlar mevcut. Onları alkışlarınızla dışarı alıyoruz ve kendi işlerine bakmalarını tembihliyoruz. Yine şanslılar, en azından küfür etmedim, değil mi?
Ptsi Şub. 14, 2011 6:13 pm