Buzlu asfalt ve kış güneşi;
alev alıyor kar zihnimde,
ve zihnimde oluşan imgeler manasız,
sadece gerçekleşen bir kabus.
Dehşetten dolanıyor birbirine
elim ve kolum,
hiçbirinin hayrını göremiyorum
kalp hizasında bağlandığında.
Kapılar kapandıkça
çılgın zillerin ardından
ellerim zayıf, ellerim kimsesiz,
Cahiliye'den kalma putlarım bile sessiz.
Ben yanıyorum;
is izleri yer buluyor ruhumda,
yalıyor antik duvarlarını mabedimin
tinercilerin serseri ateşleri gibi.
Yanıyorum, ağır ve dem alarak,
tütün gibi ve bundan ötürü
bütün sigaralar benim hakkımdır,
sadece bugün; yarına yokum.
Ptsi Ocak 31, 2011 5:51 pm